Protetyka Nowoczesne gabinety w zakopanem

Protetyka stomatologiczna

Utrata zębów wiąże się także z upośledzeniem wydolności żucia i niekiedy nakłada ograniczenia na jakość przyjmowanych pokarmów. Może mieć to negatywny wpływ na funkcjonowanie układu pokarmowego. Istotne są również mogące się pojawić zaburzenia ze strony stawu skroniowo-żuchwowego w postaci bólów głowy promieniujących w okolice skroni, oka czy ucha. Uzupełnienia protetyczne stanowią wielokrotnie podstawę skutecznej złożonej terapii wspomaganej leczeniem zachowawczym, ortodontycznym czy periodontologicznym. Większość uzupełnień protetycznych wykonywana jest celem odtworzenia kształtu, funkcji i estetyki zębów uprzednio leczonych zachowawczo. Wykonanie uzupełnień metodą pośrednią, czyli w pracowni protetycznej pozwala na doskonałe odtworzenie okluzji pomiędzy zębami oraz punktów stycznych.

W zależności od rozległości utraconych tkanek mamy do dyspozycji:

• licówki porcelanowe
• korony
• mosty
• protezy
• nadbudowy na implantach

Metody stosowane w protetyce

Mosty protetyczne - stosowane do uzupełnienia niewielkich braków międzyzębowych, osadzone na zębach naturalnych bądź implantach. Istotą tej konstrukcji protetycznej jest połączenie dwóch koron przęsłem odtwarzającym brakujący ząb. Celem wykonania mostu szlifuje się zęby okalające miejsce braku zębowego wedle wytycznych szlifowania koron dla zębów naturalnych.

Protezy ruchome – istnieje możliwość swobodnego wyjmowania.

Protezy częściowe osiadające – zbudowane z akrylu stanowiącego płytę i trzon protezy oraz sztucznych zębów. Mogą uzupełniać braki, począwszy od jednego zęba (mikroprotezka) do wielu zębów w brakach międzyzębowych, skrzydłowych lub łączonych. Przenoszenie sił w czasie zagryzania odbywa się przez błonę śluzową, na której osiada płyta protezy (stąd nazwa osiadające-śluzówkowe). Proteza częściowa jest najczęściej wyposażona w klamry, które mają za zadanie poprawić retencję, czyli utrzymanie na podłożu.

Protezy częściowe podparte (tzw. protezy szkieletowe) – złożone z elementów metalowych, akrylowych i zębów sztucznych. W zasadzie zastosowanie pokrywa się z protezami częściowymi osiadającymi. Różnicą jest sposób przenoszenia sił na podłoże. W przypadku protez szkieletowych siły są przekazywane przez specjalnie zaprojektowane elementy na zęby naturalne, na których wsparta jest protezy. Ma to pozytywny wpływ zarówno na błonę śluzową, jak i kość wyrostka zębodołowego.

Protezy całkowite - zbudowane z akrylu stanowiącego płytę i trzon protezy oraz sztucznych zębów. Uzupełniają braki całkowite, czyli bezzębie. Przenoszenie się tak jak w protezach częściowych osiadających następuje poprzez błonę śluzową.

Protezy kombinowane – prace ściśle indywidualizowane, które wykorzystują prace protetyczne stałe i ruchome. Wykonuje się mosty lub korony z elementami specjalnymi (zatrzaski, zasuwy), które odpowiadają wgłębieniom (czyli matrycy) zaprojektowanej w protezie ruchomej. Poprawia to utrzymanie i powoduje bardziej fizjologiczne rozłożenie działających sił. Przy rozleglejszych brakach zębowych stosuje się wkłady do korzeniowe w resztkowych zębach z czapeczką, która jest wyposażona w zatrzask dopasowujący się do wewnętrznej strony protezy całkowitej. Do takiej konstrukcji również można zastosować implanty bądź korony teleskopowe.